Opowiadanie

Hej!

Wczoraj uznałam, że pora wrócić do mojego hobby z podstawówki, a mianowicie....

Postanowiłam, że zacznę pisać opowiadania. Miałam długą przerwę, a więc za pewne nie będzie to moje najlepsze opowiadanie, ale z czasem za pewne udoskonalę swoje umiejętności.

Bez przedłużania... 

Zapraszam do czytania :)

- Zapowiada się kolejny beznadziejny dzień! - mruknęła Kara. Pogoda od tygodnia była paskudna. Codziennie padał deszcz, a niebo było sine. Wszędzie było błoto, a mroźne powietrze szczypało w nos. Późny listopad był najgorszym momentem na zawody konne w skokach i ujeżdżeniu. Kara wahała się czy z nich nie zrezygnować, ale nie mogła tego zrobić. Co by powiedziała jej przyjaciółka! W końcu planowały razem w nich wystartować. Kara westchnęła ciężko, wciągnęła gruby sweter i przeczesała długie brązowe włosy. Chcąc nie chcąc musiała jechać do miasta na zakupy, w które wciągnęła ją Gabi - jej przyjaciółka. Nie chciała jej zrobić przykrości, więc zbiegła pospiesznie po schodach na dół do kuchni gdzie spotkała dziadka szykującego pyszne gofry na wielkie, niedzielne śniadanie. 
- Hej dziadku! - przywitała się.
- Dzień dobry kochanie. Siadaj. Zaraz podam gofry i kawę. - odpowiedział dziadek. 
- Treg już przyjechał? - zapytała Kara.
- Tak. Za pewne jest w stajni. 
- Pójdę go zawołać. - zaoferowała Kara. Zawinęła szyję szalikiem i pobiegła do stajni. Treg był pracownikiem stadniny, ale i przyjacielem rodziny. Kiedy Kara weszła do stajni chłopak czyścił właśnie ostatni boks.
- Dzień dobry pracoholiku! - zażartowała dziewczyna.
- Hej śpiąca królewno! - odpowiedział chłopak.
- O daj spokój! Raz chyba mogę się wyspać prawda? 
- No pewnie! A podwórze samo się pozmiata. 
- Dobra! Rozumiem. Wystarczy jak będę w stajni o 4.00 szefie?
- No nie wiem. - Treg był najwyraźniej w dobrym nastroju. Mógł jeszcze długo  sprzeczać się z Karą, ale niestety mieli jeszcze mnóstwo roboty. Chwycił stojącą pod ścianą miotłę i podał dziewczynie. Kara niechętnie chwyciła przedmiot i zaczęła zmiatać obejście. Rozmyślała o nadchodzących zawodach. Gabi bardzo na nich zależało i trenowała ciężko. Często przyjeżdżała do stadniny żeby razem z Karą jeździć na przejażdżki i ćwiczyć skoki przez powalone kłody. 
Z chmur zaczęły kapać małe kropelki deszczu. Znowu zaczynało padać!
- Chodźcie! Zaczynamy śniadanie! - krzyknął dziadek wychylając się przez drzwi domu.
Kara odstawiła miotłę pod ścianę i weszła do środka. Zaraz za nią wszedł Treg. Przy stole siedział dziadek oraz starsza siostra dziewczyny - Tara. 
- Apetycznie pachnie! - oznajmił Treg po czym zajął miejsce przy stole. 
- Jedzcie! Pewnie jesteście głodni! - powiedziała Tara.
- Umieram z głodu! - westchnęła Kara i nałożyła na talerz dwa gofry.
Gofry szybko zniknęły z talerzy. 
- Przepyszne! - oblizała się Tara.
- Miło słyszeć! - uśmiechnął się dziadek. 
Nagle zadzwonił telefon. Kara zerwała się na nogi i pobiegła odebrać.
- Halo?
- Kara? Tu Gabi. - odezwała się przyjaciółka. Głos miała przytłumiony i można było usłyszeć, że coś było na rzeczy.
- Gabi! Co jest? 
- Fenicja... uciekła ze stajni. Wszędzie jej szukałam! 
Fenicja była koniem Gabi. Miała na niej wystartować w zawodach.
- Jak to? Poczekaj zaraz u Ciebie będę!
Kara odłożyła słuchawkę.
- Jadę do Gabi! Fenicja uciekła ze stajni. - oznajmiła.
- Uciekła? - zdziwiła się Tara.
- Tak. Nie ma czasu do stracenia! Może zdążę na najbliższy autobus. Do zobaczenia!
- Uważaj na siebie! - powiedział dziadek.
Kara zarzuciła kurtkę i wybiegła z domu. 

Jeszcze nie mam tytułu, ale pewnie jakiś wymyślę z czasem. :)
Podoba wam się?